Λίγα 24ωρα πριν εμφανιστούν για τρίτη φορά στην χώρα μας, στα πλαίσια του Ejekt Festival, οι James (καλύτερα ο Larry Gott) μιλάνε στο transistor.
L: ναι ήταν απίθανη συναυλία αυτή στο Λυκαβηττό, που μας βοήθησε πολύ στην Ελλάδα, διότι πολλά άτομα μίλησαν στους φίλους τους και ήρθαν στην συναυλία μας πέρσι. Μας υποδέχτηκαν σαν παλιούς καλούς φίλους και πιστεύω ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εξαιρετικής συναυλίας στο Λυκαβηττό. Χαρήκαμε επίσης πολύ τη συναυλία πέρσι.
Στη περσινή σας συναυλία ο Booth είπε ότι “this is not a reunion, this is a rebirth”(αυτή δεν είναι επανένωση, είναι αναγέννηση). Ήταν ένα γενικό αίσθημα που είχε σχεδιάσει να πει, ή του ήρθε αυθόρμητα εξαιτίας της ζέστης και ενθουσιώδης ανταπόκρισης από το ελληνικό κοινό?
L: Όχι όχι δεν δεν ήταν για το ελληνικό κοινό. Η λέξη επανένωση δεν ταιριάζει σε εμάς . Νομίζω ότι ο όρος επανένωση ταιριάζει καλύτερα, όταν διάφοροι άνθρωποι γνωστοί από παλιά, από το σχολείο για παράδειγμα, συναντιόνται να ξαναθυμηθούν τα παλιά, τις εποχές που ήταν νέοι και επιτυχημένοι!!!.
Εμείς μαζευτήκαμε ξανά για να βγάλουμε καινούργιο δίσκο και όχι για να θυμηθούμε στιγμές του παρελθόντος, νιώθαμε περισσότερο σαν να θελαμε να τελειώσουμε μια δουλειά που είχαμε αφήσει στη μέση, είτε αυτή ήταν στην Αγγλία, Αμερική ή Ελλάδα. Είχαμε και άλλα πράγματα να πούμε και να δώσουμε σαν συγκρότημα και αυτός ήταν ο λόγος που μαζευτήκαμε όλοι μαζί ξανά – ήταν περισσότερο ανασυγκρότηση παρά επανένωση.
Το νέο σας άλμπουμ έφτασε νούμερο 3 στα ελληνικά chart, ενώ στην Αγγλία δε πάει και τόσο καλά. Τι έχεις να πεις για αυτό?
L: Πήγε καλύτερα στην Αγγλία από όσο μερικοί περίμεναν – μπήκε στο τοπ 10. Και η εταιρία μας αλλά και όλοι εμείς χαρήκαμε πολύ διότι με το internet και τα free downloads αυτή την εποχή, οι πωλήσεις δίσκων έχουν φάει ένα πολύ δυνατό χτύπημα και δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο αυτές του παρελθόντος. Το αγοραστικό κοινό στην Αγγλία είναι κυρίως νέα παιδιά που πληρώνουν και κατεβάζουν τραγούδια πάρα πάνε στα μαγαζιά να αγοράσουν. Ίσως στην Ελλάδα, δεν ξέρω αλλά να είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Πάντως πήγε καλύτερα από ότι περιμέναμε στην Αγγλία και γενικά ήταν μια επιτυχημένη κυκλοφορία.
Σας έχω δει στη σκηνή 3 φορές (2 Ελλάδα και μια Αγγλία). Και τις 3 φορές έχετε ανοίξει τις συναυλίες με το «say something». Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για αυτό ή απλά σας αρέσει αυτό το κομμάτι για άνοιγμα?
L: Είναι ένα πολύ κάλο τραγούδι, αλλά νομίζω ότι ήταν σύμπτωση. Δεν έχουμε το ίδιο σετ κάθε φορά. Τις περισσότερες φορές έχουμε διαφορετικό σετ και μάλλον τις φορές που μας είδες, είχαμε επιλέξει να ανοίξουμε με αυτό - βέβαια υπάρχουν κάποια κομμάτια στάνταρ που επιλέγουμε να ανοίγουμε τις συναυλίες και το «say something» είναι ένα από αυτά, όπως επίσης και το «born of frustration».
L: Για τον ίδιο λόγο, περίπου με αυτά που είπα παραπάνω. Αλλάζουμε το σετ κάθε φορά. Το έχουμε παίξει μερικές φορές από τότε που βρεθήκαμε πάλι, απλά πρέπει τις φορές που μας είδες να μην ήταν στο σετ. Πρέπει να συνεχίσεις να έρχεσαι στις συναυλίες των James αν θέλεις να ακούσεις όλα τα αγαπημένα σου κομμάτια
Τι σημαίνει ο τίτλος five-o?
L: Λοιπόν σε αυτό το κομμάτι επικρατεί μια slide κιθάρα, που ο ήχος της μας θυμίζει χαβανέζικη steel κιθάρα και υπήρχε ένα σήριαλ που λεγόταν Χαβάη 5-0. Όταν δουλεύαμε αυτό το τραγούδι το λέγαμε χαβανέζικο τραγούδι και τελικά λόγω και του σήριαλ το ονομάσαμε σκέτο five-0. Είναι τόσο απλό.
Για πες μου εντυπώσεις από τις συνεργασίες σας με τον Brian Eno
L: Αυτό είναι μεγάλο θέμα. Ο Brian είναι ένας απίθανος χαρακτήρας για να δουλεύεις μαζί του, σου δίνει έμπνευση και μαθαίνεις πολλά. Είναι μια εμπειρία που δύσκολα ξεχνάς. Θα μπορούσα να σου πω πολλές ιστορίες για τη μανία του με τις λεπτομέρειες και διάφορα πράγματα, που άλλοι παραγωγοί ούτε που ακουμπάμε. Όπως και να είναι, έχει υπάρξει για εμάς μεγάλη έμπνευση και ένας καλός μέντορας.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη μουσική στην Αγγλία και όλο αυτό το hype που δημιουργείται από τα μέσα, κυρίως από το nme? Κάποια συγκροτήματα που σας αρέσουν και αξίζουν αναφοράς?
L: Οι Cortinas από το Μαnchester είναι από τις λίγες μπάντες που μας αρέσουν. Εχουν κάποια σχετική επιτυχία και μας αναφέρουν κιόλας σαν μια από τις επιρροές τους.
Για πες μου και για τη μουσική από Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο? Ποια συγκροτήματα σας αρέσουν?
L: Ερώτηση που έχει μεγάλη απάντηση. Πάρα πολλά συγκροτήματα μας αρέσουν.. από Nick Cave and the Bad Seeds, μια νέα μπάντα που λέγεται Chalton Band (???κάπως έτσι), μέχρι Gabriella Rodrigues και πολλοί πολλοί άλλοι. Και οι Arcade Fire μας αρέσουν πάρα πολύ.
Ποιος είναι ο James? Στο myspace λέτε ότι οι James δεν είναι κάποιο άτομο.
L: James είναι απλά το όνομα της μπάντας. Ένα γκρουπ από 7 άτομα, που παίζουν μουσική μαζί. Όταν στην αρχή ονομάσαμε τη μπάντα James υπήρχαν πολλοί λόγοι, ο πιο σημαντικός από αυτούς, ήταν ότι ακουγόταν ακριβώς σαν κάποιο άτομο, ήταν σαν κάποιος άνθρωπος. Σαν κάποιον που μπορούσες να γνωρίσεις και να έχεις σχέση μαζί του, σε αντίθεση με κάτι που θα ήταν μακρινό και απόμακρο.
Πως συνδέεται το «sometimes» με την ιστορία του Lester Piggot?
L: Ναι κι αυτή η ιστορία μοιάζει με τη φάση του five-0. Δεν είχαμε τίτλο για αυτό το κομμάτι, όταν το δουλεύαμε ήταν γνωστό σαν “galloping song”. Μετά όταν το ηχογραφούσαμε στο στούντιο ένας μηχανικός ήχου, αντί να χρησιμοποιήσει το κλασικό “ένα δύο, ένα δύο” για να τεστάρει τον ήχο στο μικρόφωνο, τραγουδούσε ένα τραγουδάκι για τον Lester Piggot. Από τότε το ξέραμε σαν “Lester Piggot”. Όταν ήρθε η ώρα να το βάλουμε στο άλμπουμ, είπαμε ότι δεν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι, γιατί θα φαινόταν σαν αστείο, διότι ο Lester ήταν κάπως σαν αστεία φιγούρα στην Αγγλία, ήταν ένας τζόκεϊ που τελικά φυλακίστηκε για φοροδιαφυγή. Το τραγούδι ήταν πολύ σοβαρό και δεν μπορούσαμε να το ονομάσουμε έτσι, αλλά μας άρεσε πολύ κι αυτός ο τίτλος, οπότε το βάλαμε σε παρένθεση.
Πες μου λίγο για το νέο σας άλμπουμ, τους στίχους, τη μουσική, το εξώφυλλο, τη σημασία του, γιατί πιστεύεις ότι λογοκρίθηκε, τις κριτικές κτλ.
L: Θα αρχίσω με το εξώφυλλο και το γιατί απαγορεύτηκε. Φαίνεται ότι είναι πολύ ευαίσθητο θέμα και έχουν μεγάλο πρόβλημα να δείχνεις ένα μωρό τόσο κοντά σε ένα όπλο. Είπαν ότι δοξάζει την κουλτούρα των όπλων, ενώ κάνει ακριβώς το αντίθετο. Επιλέξαμε να το βάλουμε σαν εξώφυλλο από μια ιστορία που ακούσαμε εξ Αμερικης – ο παππούς ενός 10 μηνών μωρού, του αγόρασε ένα όπλο. Ο πατέρας του έκανε αίτηση να του βγάλει άδεια οπλοφορίας στο όνομα του μωρού. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει στην Αμερική όριο ηλικίας για να βγάλεις άδεια οπλοφορίας. Έτσι οι αρχές προχώρησαν κανονικά και εκδώσαν άδεια οπλοφορίας, κανονική για το μωρό, με τη φωτογραφία του και μια μουντζούρα για υπογραφή.
Αυτό βρήκαμε σοκαρίστηκα και όχι τη φωτογραφία. Είναι ο τρόπος που σαν κουλτούρα, γινόμαστε αδιάφοροι και αμαθείς με τη δύναμη των όπλων και τα βλέπουμε περισσότερο σαν αξεσουάρ μόδας, που μπορείς να τα έχεις αφημένα κάπου στο σπίτι, ενώ στην ουσία είναι πάρα πάρα πολύ επικίνδυνα και φονικά αντικείμενα. Είναι περίπου το ίδιο πράγμα, όπως οι George Bush και Tony Blair έκαναν έτσι απλά πόλεμο και οι επιπτώσεις των πράξεων τους ήταν πολύ μεγαλύτερες από τη πρόθεση τους.
Όπως το παιδί δεν γνωρίζει τη δύναμη των όπλων και θα παίξει με αυτά και πιθανώς σκοτώσει και κανέναν, έτσι σκεφτήκαν και ο Blair και ο Bush, με το μυαλό ενός μικρού παιδιού και είπαν “ωραία, θα μπούμε στη τάδε χώρα και θα είμαστε μια χαρά, δε θα έχουμε χιλιάδες ανθρώπων να πεθαίνουν κάθε μήνα.
Αυτή την αναλογία θέλαμε να δείξουμε και πιστεύουμε ότι αυτή η φωτογραφία τα κατάφερε πολύ καλά. Όπως καταλαβαίνεις το να απαγορεύσεις αυτή τη φωτογραφία είναι, νομίζω τουλάχιστον, γελοίο.
Όσο για τις κριτικές είμαστε γενικώς ικανοποιημένοι. Ξέρεις οι James στην Αγγλία είναι κάπως πως να το πω, εκτός μόδας. Είμαστε μόνιμα εκτός μόδας- Ο μουσικός τύπος φαίνεται ότι μας γουστάρει, αλλά μας βρίσκουν εκτός μόδας. Πάντως οι κριτικές ήταν καλύτερες από αυτές που περιμέναμε. Ενώ, όμως οι κριτικές ήταν πολύ καλές, όταν έφτασε η ώρα να μπουν -ξέρεις- τα γνωστά αστεράκια, ήταν πολύ χαμηλά και μας απογοήτευσε λίγο. Πιστεύω ότι οι κριτικές από την Αμερική θα είναι διαφορετικές. Αν δεις τις κριτικές από άτομα που έχουν ακούσει το άλμπουμ στα amazon, itunes, play, κτλ βλέπεις ότι είναι 5 αστέρων άλμπουμ.
Πως ήταν η διάθεση σας όταν ηχογραφούσατε το άλμπουμ ύστερα από τόσα χρόνια που είχατε να βρεθείτε μαζί?
L: Πιστεύω ότι το άλμπουμ θα ακουγόταν πολύ χάλια, αν δεν είχαμε την κατάλληλη διάθεση. Η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική, νιώθαμε πολύ ωραία που βρεθήκαμε ξανά όλοι μαζί, έπειτα από τόσα χρόνια και πιστεύω ότι αυτό φαίνεται και στο άλμπουμ.
L: Ας το λέμε καλύτερα καλύτερα μουσική που μοιράζεται (sharing music) και όχι παράνομο κατέβασμα (illegally downloading), διότι πιστεύω, ότι αυτό γίνεται -μοιράζονται μουσική.
Διαφωνώ με την ιδέα μια εταιρία να φτιάξει ένα site που να μπορείς να κατεβάσεις μουσική δωρεάν και να έχουν κέρδη από αυτό!!!!!!!!!
Αλλά με την ανταλλαγή αρχείων μουσικής, πιστεύω ότι διαδίδεται το όνομα σου και σε βοηθάει σαν καλλιτέχνη αυτό. Οι James συγκεκριμένα ευνοηθήκαν πολύ από άτομα που μοίραζαν τη μουσική μας, όταν δεν ήμασταν μαζί (από το 2001) με αποτέλεσμα η μουσική μας να φτάσει σε πολύ περισσότερο κόσμο. Ξέρω άτομα που έβαζαν τη μουσική των James στο ipod φίλων τους και τους έδιναν playlists με James κτλ κι έτσι αποκτήσαμε καινούριους φίλους που τους άρεσε η μουσική μας και μάλιστα έλεγαν “κρίμα που δεν είχαμε δει αυτή τη μπάντα όταν ήταν μαζί”.
Έτσι όταν επιστρέψαμε πέρσι, υπήρχαν πολλά άτομα στις συναυλίες μας, που ούτε μας είχαν ξαναδεί ή ακούσει και αυτή είναι η δύναμη του “κατεβάσματος”. Πιστεύω ότι οι εταιρίες φέρθηκαν πολύ χαζά, που προσπαθούσαν να σταματήσουν το “κατέβασμα”.
Σπατάλησαν περίπου 10 χρόνια προσπαθώντας να βγάλουν παράνομο το downloading, αντί να δουν και να καταλάβουν ότι αυτό ήταν το βήμα προς τα μπρος, ήταν το μέλλον. Αν είχαν δεχτεί αυτό από νωρίς, θα είχαν χρόνο να ασχοληθούν με το πως να χρεώνουν τα cd σε λογικές τιμές και να είναι ακόμα μια υγιή και δυνατή επιχείρηση. Αυτοί τι έκανανε όμως?
Υπερχρέωσαν τα cd. Αν είχαν ασχοληθεί να φτιάξουν τα δικά τους site, να μπορούσες να κατεβάζεις και όχι να έστελναν στα δικαστηρια, τα διάφοραnapster, itunes και άλλα τέτοια, θα ήταν τα πράγματα πολύ καλύτερα- φέρθηκαν ηλίθια και το λάθος είναι δικό τους.
Δημιούργησαν μια γενιά ατόμων που περιμένουν να είναι η μουσική δωρεάν και όχι να πληρώνουν για αυτήν.
Τι έκαναν οι James όλα αυτά τα χρόνια που ήσασταν χώρια? Είχατε καμιά επαφή?
L: Κάναμε κάποιες αποχαιρετιστήριες συναυλίες στο Μάντσεστερ και το Λονδίνο, όταν ο Tim ανακοίνωσε ότι φεύγει το 2001. Σε αυτές τις συναυλίες με ρώτησε ο Jim (Glennie-bass) αν θα ήθελα να συνεχίζαμε να παίζουμε μαζί, οπότε εγώ κι ο Jim συνεχίσαμε μαζί και γράψαμε κάποιο υλικό. Αυτό με κάποιο τρόπο οδήγησε στο να ξαναενωθούν οι James. Είχαμε ηχογραφήσει κάποιο υλικό και ζητήσαμε από τον Tim να έρθει μαζί μας. Ο Tim τότε είχε τη δική του σόλο δουλειά και προσπαθούσε να κάνει και κάτι με ηθοποιία. Ο Saul (Davis-violin), o Mark (Hunter-keyboards) και ο David (Baynton-drums) ασχολήθηκαν περισσότερο με παράγωγες και μανατζαρισμα διαφόρων συγκροτημάτων. Ο Andy (Diagram-trumpet) που είναι πλέον ξανά μαζί μας – είχε φύγει το 1992 (νομιζω), ασχολήθηκε και αυτός με διάφορες παραγωγές, όπως άλμπουμ των Caribou (?????) και του David Thomas(????)
Τι μουσική ακούτε όταν είστε σε περιοδεία?
L: Ο καθένας ακούει τη δική του μουσική σε ipod. Γενικά πάντως δεν ακούμε πολύ μουσική στις περιοδείες και αυτό διότι μετά από συναυλίες, όταν ακούς μουσική μπαίνεις σε πειρασμό να τη βάλεις πολύ δυνατά και έτσι κανείς κακό στα αυτιά σου, τα όποια είναι ήδη πολύ εκτεθειμένα σε δυνατούς ήχους στη διάρκεια των συναυλιών!! Περισσότερο βλέπουμε ταινίες.
Πες μου ένα συγκρότημα ή καλλιτέχνη που θαυμάζουν οι James και θα ήθελαν να κάνουν συναυλία μαζί ή ίσως και κάποιο δίσκο, όπως π.χ οι Pearl Jam με τον Neil Young στο Mirrorball.
L: Ο Neil Young είναι ένας μουσικός που θαυμάζουμε όλοι μας. Είχαμε ηχογραφήσει μαζί του το 1992. Επίσης είχαμε περιοδεύσει μαζί του στην Αμερική και Ευρώπη. Οι Arcade Fire μας αρέσουν επίσης πολύ, οι οποίοι μάλιστα αναφέρουν σαν ένα από τα πιο αγαπημένα τους άλμπουμ το “Wah Wah”.
Αγαπημένο τραγούδι James?
L: Το “Hey Ma” είναι ένα από τα αγαπημένα μας, καθώς και το “Oh my Heart”το οποίο μάλιστα, τελευταία στιγμή το βάλαμε στο άλμπουμ. (Προφανώς ο Larry Gott δεν κατάλαβε την ερώτηση)
Στο facebook σας στη λίστα με τις επιρροές σας, αναφέρετε τους Cohen Brothers και Daniel Day Lewis. Μπορείς να μου πεις πως αυτοί οι δυο επηρέασαν τη μουσική σας?
L: Όλα αυτά που αναφέρουμε σαν επιρροές επηρέασαν τη μουσική μας, αλλά και τη νοοτροπία μας γενικότερα και πιστεύω ότι οι Cohen Brothers παρόλο που κάνουν ταινίες Hollywood, τις κάνουν με μια δική τους ιδιαίτερη ματιά και έναν ασυνήθιστο τρόπο. Ο Daniel Day Lewis με τον τρόπο που παίζει, είναι μια έμπνευση για όλους εμάς. Επίσης η στάση του Bill Hicks του αμερικανού κωμικού που πέθανε το 1994 αντανακλάται στον τρόπο που δουλεύουμε. Όλοι αυτοί μουσικοί ή όχι επιδρούν στη δουλειά μας, άνθρωποι που έχουν επιτυχία, αλλά την έχουν με τους δικούς τους όρους.
Πες μου μερικές λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό για τους παρακάτω:
Morrissey
L: μουσική ιδιοφυΐα / τρέλα
Usa
L: είναι πολύ μεγάλη για να τη βάλω σε μερικές λέξεις!!
Nme
L: εχθρός (enemy) το αντίθετο του φίλου
Angelo Badalamenti
L: Άγγελος..κακός
Manchester United
L: η μισή από τη καρδιά του Μanchester
Tony Blair
L: ιστορία
Hacienda
L: γιορτή
Μάνος Λιγνός
