Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

James στο Radio Aρβύλα

James - The heat is on

James 1

James



Κόσμος που έχει πάει εκεί πριν τις επτάμιση. Αυτοκίνητα στοιβαγμένα στη χωμάτινη αλάνα κι άλλα αφημένα όπως όπως στη διαχωριστική νησίδα της εξόδου προς τον περιφερειακό. Σε όλο το μήκος κι απ' όλες τις μπάντες. Μια κουφόβραση έρχεται με φόρα επάνω μου αν και έχει πια πέσει ο ήλιος. Μηχανάκια αραγμένα στα παρτέρια και αυτόματες ποτίστρες να τα πλένουν βιολογικά. Καντίνες με χοτ-ντογκ λειτουργούν ως ηχεία απ' τα οποία ξεχύνονται κιθαριστικές ποπ στη διαπασών. Κατάφωτα τρίκυκλα κιόσκια πουλάνε μπλουζάκια με μαργαρίτες και σταμπωμένα γράμματα από το όνομα του συγκροτήματος. Οι μικροπωλητές έξω στο προαύλιο και το κέφι συνεχίζεται.

Η διάθεσή μου ανεβαίνει με όλα τούτα. Δεν έχω όρεξη να γκρινιάξω [κάτι έχω πάθει, σκέφτομαι] ούτε νιώθω αγανάκτηση για την όμορφη κοπέλα που δε βρίσκει τ' όνομά μου στην ατέλειωτη λίστα της [σίγουρα δεν είμαι καλά]. Ένα τηλεφώνημα ξεκαθαρίζει τα πράγματα και το μαγικό χαρτάκι βρίσκεται στα χέρια μου. Μπαίνω εύκολα αφού έχω ξεκαπακώσει τα δυο μπουκαλάκια με το ετοιματζίδικο πράσινο τσάι που κουβάλησα απ' το σπίτι. Ο φόρτος της ημέρας έκανε τη χρήση τους επιβεβλημένη.


James 2Πηγαίνει αργάμιση, δέκα παρά, όταν βγαίνουν οι σταρς. Where is the love, άδει με unplugged συνοδεία ο Τιμ ο Θάλαμος. The hit is on, παραφράζω εαυτόν, όπως κατάλαβε τα λεγόμενά μου η όμορφη κοπέλα της εισόδου. Το θέατρο είναι ζίγκα ως απάνω, ως τα μπούνια. Τα κορμιά που συντονίζονται ανεβάζουν τη θερμοκρασία στα όρια του καύσωνα. The heat is on, among the seats. Ο χορηγός που δεν μπορεί πια να προσφέρει το θανατηφόρο προϊόν του στο φιλοθεάμον κοινό, προσφέρει ένα παρτέρι καπνιστών με πουφ και δέντρα τα οποία ρουφάνε τα υποπροϊόντα της εκπνοής των θεριακλήδων.

Βλέπω ανθρώπους που έχουν καιρό να πάνε σε συναυλία. Βλέπω παιδάκια εκεί που θα 'πρεπε αλλά κι εκεί που δε θα 'πρεπε, στο παρτέρι. Τα σουξέ διαδέχονται το ένα το άλλο κι όλοι άδουν εν χορώ και χορεύουν άδοντες. Κάποια στιγμή κάποιοι 4-5 ανεβαίνουν στην εξέδρα όπου περιφέρεται ο Τιμ. Χορεύουν μαζί του σχεδόν τελετουργικά. Όλα είναι σχεδόν μαγικά. Η "κοπέλα" με το άλικο φόρεμα και τη λαλίστατη τρομπέτα, ο καραφλός φρόντμαν η φωνή και οι μουσικές του, με πάνε πίσω σε κάποιους πιο απλοϊκούς Simple Minds και μπρος σε έναν περισσότερο ποπ Micheal Stipe. Είναι όμως μόνο μια αίσθηση, μια ψευδαίσθηση ίσως.


James 3Όλα μου ακούγονται αθώα όπως τότε. I'm alive... and kickin'... This is our destiny... whenever she's feelin' empty... she built up a wall... she has lovers 'round the block... Το πλήθος παίρνει τη σκυτάλη και τραγουδά αφήνοντας άφωνη τη μπάντα... "Αυτή είναι η αρχή μιας μεγάλης φιλίας" λέει ο Τιμ κλείνοντας το βασικό σετ. Η ζέστη θυμίζει Καζαμπλάνκα. Ο κόσμος παραληρεί... That's the livin'. Live a love of live, ρε συ Τίμο. Η μπάντα κάνει πως πάει να ξαναφύγει κι όλοι με μια φωνή την καλούν, την ανακαλούν: Say something, anything.

I'm gettin' away with it all. Hey Pa, I'm coming home, one piece, in peace. Φεύγω χορτάτος... Πρόσωπα που το 'ζησαν κι αυτό βρίσκονται γύρω τριγύρω μου. Σχεδόν δυο ώρες ρε συ, White Boy. Και δεν έφυγε κανείς πριν την τελευταία νότα. 'Η ήταν κι αυτό ιδέα μου; Κάπου υπάρχει αγάπη, ακόμα. Κάπου υπάρχει κοινό για δυο και τρεις βραδιές με φυσιολογικό εισιτήριο και ανθρώπινες τιμές στο μπαρ.

Πηγή: mic.gr

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Ανεπανάληπτη η εμφάνιση των James στη Θεσσαλονίκη

review:Πηγή: Contra.gr

Την αξία τους, ως ενός από τα πλέον καταξιωμένα συγκροτήματα, με διαχρονικά και αγαπημένα τραγούδια, απέδειξαν για άλλη μια φορά οι James, αυτήν την φορά από την Θεσσαλονίκη, όπου εμφανίστηκαν για τρεις συνεχόμενες βραδιές, στις 16, 17 και 18 Ιουλίου.


Αναμφισβήτητα, επρόκειτο για το απόλυτο συναυλιακό γεγονός της χρονιάς για το μουσικόφιλο κοινό της συμπρωτεύουσας, και όχι μόνο, το οποίο παρακολούθησαν πάνω από 17.000 άτομα.

Στις δύο πρώτες sold out συναυλίες του επταμελούς βρετανικού συγκροτήματος από το Manchester, δεν έπεφτε… καρφίτσα ούτε στις κερκίδες, αλλά ούτε και στην αρένα του Θεάτρου Γης, με τον κόσμο να τραγουδά δυνατά και να χορεύει ασταμάτητα, γνωστές και μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος.

Η τρίτη και τελευταία ημέρα, αν και με μικρότερη συμμετοχή κόσμου, είχε κι αυτή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Συγκεκριμένα, οι James εμφανίστηκαν πιο διαχυτικοί, «βάρεσαν» για τις ανάγκες του ανεπανάληπτου «Stutter», έκαναν χαβαλέ με το κοινό, το ευχαρίστησαν για ακόμη μια φορά και το αποχαιρέτησαν δίνοντας του την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν ξανά στο μέλλον.

Ο σκελετός του προγράμματος κάθε ημέρας, ήταν ο εξής: Στις 8:30 εμφανιζόταν για μισή ώρα το support συγκρότημα από την Αθήνα, «Transistor», που από ότι μάθαμε, ο ήχος τους είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους James.
Οι συναυλίες, διάρκειας μίας ώρας και 45 λεπτών περίπου, ξεκινούσαν κατά τις 21:40, με την εμφάνιση του τραγουδιστή Tim Booth, του τρομπετίστα Andy Diagram και του κιθαρίστα Larry Gott να κατεβαίνουν από τις κερκίδες μέσα από το κοινό, τραγουδώντας το «Lose control».

Οι playlists των James κυμαίνονταν κατά μέσο όρο στα 20 τραγούδια, μαζί με τα encore, με μικρές διαφοροποιήσεις και επιλεγμένα κομμάτια από το νέο τους δίσκο «Hey Ma», που κυκλοφόρησε πέρσι, και κυρίως από παλαιότερα album, και με σταθερά τα μεγάλα hits, όπως τα, Sit down, Come Home, Seniorita, Sometimes, Laid, Born Of Frustration, Getting away with it, Say Something, Tomorrow, Destiny Calling, Out to get you κ.α.

Σε σχέση με το κοινό τους, οι James, δεν χρειάστηκε να κάνουν πολλά για να το κερδίσουν. Εξάλλου, το ότι συγκαταλέγονται στα αγαπημένα συγκροτήματα των Ελλήνων, αποδείχθηκε εξαρχής με τις δύο πρώτες sold out εμφανίσεις τους. Βέβαια, το γεγονός ότι ο Booth ήταν ιδιαιτέρως ένθερμος με το κοινό και επικοινωνούσε μαζί του σε κάθε ευκαιρία, σε συνδυασμό με το ότι η μπάντα επέτρεψε σε ελεγχόμενο αριθμό ατόμων να ανέβουν στη σκηνή και να χορέψουν με τα μέλη της, μέτρησε στα συν.

Θετικές εντυπώσεις με τη σκηνική τους παρουσία άφησαν όλα τα μέλη του συγκροτήματος, περισσότερο όμως από όλους ο τρομπετίστας Andy Diagram, που κέρδισε το κοινό με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Μια αξέχαστη στιγμή για όλους, σημειώθηκε κατά την πρώτη συναυλία, στις 16/7, όταν μεταξύ του Sometimes και του Laid, υπήρξε ένα διάστημα 1 λεπτού και 45 δευτερολέπτων περίπου, που όλο το Θέατρο Γης είχε σηκωθεί όρθιο και τραγουδούσε το ρεφραίν του Sometimes… «Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul», με τους James να παρακολουθούν σιωπηλοί από τη σκηνή και να θαυμάζουν το θερμό κοινό τους ... Μια μοναδική στιγμή για ένα συγκρότημα με ιστορία, παρελθόν, παρόν αλλά και μέλλον.

Φωτογραφίες: Παντελής Φαχουρίδης

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Review:James 17 Ιουλίου 2009 Θέατρο Γής review by Αnestakis







Το ότι αγαπάει τους James τόσο πολύ το έχουμε καταλάβει από το sold out των δύο πρώτων συναυλιών, αλλά τέτοια συμμετοχή, τέτοιο παλμό και τέτοιο ενθουσιασμό ειλικρινά δεν το περίμεναν νομίζω ούτε οι ίδιοι. H βραδιά ξεκίνησε στις 8.30’ με τους συμπαθητικούς Transistor να παίζουν μισή ώρα και τους James να εμφανίζονται στις 9.40’ με εμφάνιση έκπληξη, με τον Tim Booth να εμφανίζεται από τις κερκίδες του Θεάτρου Γης με τον τρομπετίστα της μπάντας να είναι ντυμένος γυναίκα και να ξεκινάει το live με το “loose control” σε μια απίστευτη εκτέλεση. Οι James νομίζω ότι ήταν πολύ καλοί που παρά τα προβλήματα του ήχου που ήταν εμφανές, βοήθησε απίστευτα το κοινό το οποίο χόρευε και συμμετείχε σε τραγούδια όπως το “Getting away with it in”, “Laid” , “Sometimes” και με τα “Sit Down” και “Say something” το οποίο το απαιτούσε ο κόσμος να το πούνε και το είπανε τελευταίο με το live να κλείνει με τον καλύτερο τρόπο. Άλωστε και χωρίς ήχο να βγαίνανε πάλι χαμός θα γινότανε...

Πήγή:Anestakis Fotis

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Review : James live July 16 thessaloniki

H πόρτες άνοιξαν στις 7:30 και το support group,Transistor, βγήκε στις 8:30. Εντυπωσιακή έναρξη έκαναν στις 9:30 Οι James. Στην κορυφή του σταδίου έπεσαν οι προβολείς στο τρομπετίστα και ξαφνικά εμφανίζεται μέσα στο κοινό ο Tim Βοοth στο τελευταίο διάζωμα των κερκίδων τραγουδώντας το Lose Control.

H συνέχεια ήταν αναμενόμενη στα κομμάτια getting away with it, senorita, έγινε χαμός ,Σε κάποια φάση ο Tim ανέβασε τρία άτομα από το κοινό για να χορέψουν μαζί του. Στο κομμάτι που κυριολεκτικά όλο το στάδιο πηδούσε ήταν το Sometimes Οπού το κοινό τραγουδούσε μόνο του επί 5 λεπτά. Μετά από 1 ώρα 45 Λεπτά Οι James γνώρισαν την αποθέωση από το κοινό.

Κάνοντας κριτική μου θα ήθελα να πω ότι ο ήχος δεν ήταν καλός και κάπως έχανε η συναυλία από αυτό, δεν ξέρω αν φταίει το στάδιο πάντως θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Οι James ήταν πολύ καλοί αλλά πιστεύω η συναυλία που έγινε στην Αθήνα το 2007 και ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μπροστά σε 20.000 Κόσμο ήταν ανεπανάληπτη. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστώ των Tim Booth και την παρέα του για μια ακόμη υπέροχη βράδια που μας χαρίσανε.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Σήμερα η Πρώτη συναυλία των James Στην Θεσσαλονίκη. - ΟΔΗΓΙΕΣ

Σήμερα στις 16 Ιουλίου είναι πρώτη από τις τρεις ημέρες για τις συναυλίες των James στη Θεσσαλονίκη.
Doors open 19:30 - Την συναυλία των James Θεσσαλονίκη θα ανοίξουν οι Έλληνες Transistor έχοντας αρκετά Live στο ενεργητικό τους. OI James Υπολογίζεται ότι Θα βγουν στην σκηνή περίπου στις 21:30.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΗΣ
Θέατρο Γης ( Τριανδρίας 1, τηλ. 2310206730)
ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
16 : ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

http://www.oasth.gr/service/stasis.php?ml=80

Για όσους έρθουν με το αυτοκίνητο ακολουθεί χάρτης:


View Larger Map


Υ.Γ.Μετά την συναυλία θα έχουμε πολλά review φωτογραφίες και video. Όποιος ενδιαφέρεται να στείλει υλικό, review - φωτογραφίες - εντυπώσεις - video, για να το ανεβάσουμε στο Blog να τα στείλει στο merasg@gmail.com

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Το αγαπήμενο σας κομμάτι των James από όλα τα άλμπουμ

Η ψηφοφορία που έγινε στο blog για τα ποιο αγαπημένα κομμάτια των James από όλα τα άλμπουμ έληξε. Πιστεύω είναι μια από τις μεγαλύτερες ψηφοφορίες για τους James. Ψήφισαν 585 άτομα του ευχαριστούμε και παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα

getting away with it
121
20%
senorita
106
18%
Sometimes
95
16%
Lose control
69
11%
Laid
58
9%
Say Something
42
7%
All Good Boys
38
6%
Tomorrow
26
4%
Sit Down
26
4%
Upside
4
0%

585

Υ.Γ. Το δικό μου αγαπημένο κομμάτι, μια και μου ζητήσατε να το αναφέρω είναι το All Good Boys.